martedì 17 giugno 2008

Arnaut Daniel PC 29.15 - tornada (mss. CR) - edizione critica

Arnaut Daniel 29.15 Pus Raimons e Truc Malecx – conclusio = tornada


Pus Raimons e Truc Malecx

46 Bernatz de Cornes no• s estrilh
47 al corn cornar ses gran dozilh
48 ab que trauc la pen'e•l penilh
49 pueys poira cornar ses perilh.

C 115 46 no•s] uos - 48 la pen(a) e•l penilh] la penel pentilh

C 115 Bernartz de cornes uos estrilh / al corn cornar ses gran dozilh / ab que trauc la penel pentilh / pueys poira cornar ses perilh.

R 82 Bernart de cornes uos estril / del corn cornar ses gran doisilh / ab qel trauc la penel pentilh / e pueis poira cornar ses perilh.

H 41 Ddompna ges bernartz non satrail / del corn cornar degran dosil / ab qel seir traig del penil / pois porria cornar sens peril (tornada aggiunta da una seconda mano!)


Bernardo di Cornese non s'affatichi / a cornare il corno senza una grossa cannella / con cui perforare la pelliccia [/il grasso di maiale] e il pettignone (mons veneris) / poi potrà cornare senza pericolo.

testo] Gruber Dialektik 1983, 73

traduzione ed apparato critico ] Gruber art de trobar - art d'entendre (2008 opus in fieri)

estrilh da estrilhar] solo due riscontri: attribuiti tutti e due a Marcabruno (!)

PC 293.21.35-36 quar molt tratz pena e s’afana / selhuy cui estrilha.

ché molto soffre e si tormenta quello che (amore) strazia

PC 293.27.50-51 Lo mal que soen l'estrilha / agra ja si•m crezes

Il male che sovente lo strazia, non l’avrebbe se mi credesse


dozilh] unico riscontro: Marcabru (!)

PC 293.33.53-54 Intrar pot hom de lonc jornau / en breu doill [=dozilh]
duciculus → dozilh =
can|nèl|la s.f.
TS enol., tubo, spec. in legno, dotato di rubinetto o otturato da uno zipolo, che si inserisce nella parte inferiore di una botte o di un tino per spillarne il vino.

http://www.demauroparavia.it/

Duciculus [→ dozilh]
Dolii epistomium, seu fistula, per quam exhauritur vinum- [Ligamina vasorum gladiis praeciderunt, duciculos abstraxerunt. In vita S. Urbani Episcopi cap. 1. 1st §. 4.] [la vita S. Urbani Episcopi è anteriore als antics trobadors!]

http://www.uni-mannheim.de/mateo/camenaref/magri/magri1/books/magrihierolexicon_4.html

Epistomium [= duciculus → dozilh]
Robinet d'un conduit d'eau ou de tout vaisseau contenant des liquides qu'on a besoin de tirer en petites quantités (Vitruv. IX, 8, 11) [Dictionnaire des antiquites romaines et grecques. Anthony Rich (3e ed. 1883)]

(ἐπιστόμιον). The cock of a waterpipe, or of any vessel containing liquids to be [figure in text: Epistomium of Bronze. (Pompeii.)] drawn off in small quantities when required (Vitruv. ix. 8, 11). The illustration represents an original bronze water-cock found at Pompeii.

http://icarus.umkc.edu/sandbox/perseus/harper/page.4005.a.php

pena] fr. fourrure (Levy) - fr. fourrure, panne de porc (Alibert) occ. mod. graissa espessa jos la pèl del pòrc (Cantalauza = Mistral s.v. peno)

penilh = penchenil cf. Mistral s.v. peniéu] dal latino tardivo: pectiniculum = mons Veneris = fr. pénil [Levy] = ANAT. Éminence large et arrondie située au-devant du pubis de la femme, et qui se couvre de poils à l'époque de la puberté. SYN.: mont de Venus [Petit Larousse 1996].

nota bene:

dozilh /ab que trauc la pen(a) e•l penilh]

latino tardivo: duciculo quo traucet pena(m) et pectinicul(um) - cf. pĕctine(m) → penche it. pettine

latino classico: ĕpistŏmĭō quō pertundat pellem et pĕctinem

cf. Catullo 23.11 pertundo tunicamque palliumque [perforo tunica e pallio, vedi appendice]

pettignone] pettignóne [lat. tardivo pectiniōne(m), dal lat. classico pĕcten, gen. pĕctinis, 'pettine'; detto cosí perché i peli del pettignone ricordano i denti di un pettine] s.m. • lett. Parte vicina al pube (Zingarelli).

(Nell' italiano contemporaneo non si fa la distinzione] pet|ti|gnó|ne s.m. pube [De Mauro]. Il filologo che traduce lat. pectiniōne(m) et occ. penchenilh/penil dovrebbe però farla!

penil = penchenilh] unico riscontro: Marcabru (!)

PC 293.38.27 la dolor del penchenill


conclusione

L’oscenità di questa è davvero insuperabile:

si tratta di soffiare (cornar) nel culo (el corn) di dama Ayma [lat. Aema] (= praticare il cūlīlīnctŭs → culilingio) avendo introdotto prima una grande cannella/minchia (duciculus → dozilh = membro virile (cf. Marcabru et Rabelais) nella fica grassa e pelosa della donna(-botte) per evitare di essere (un suonatore / cūlīlingus → culilinguo) scompisciato.

vocabolario [inedito]

cu|li|lìn|gio var. cu|li|lìnc|to [dal lat. cūlīlīnctŭs] pratica sessuale che consiste nella stimolazione orale della pelvi - cu|li|lìn|guo [dal lat. cūlīlingus] s.m. chi pratica il culilingio]

Cf. Catullo 97 ad Aemilium (sīc!)

11 quem si attingit non illam posse putemus
12 aegroti culum lingere carnificis?

Se qualcuna se lo piglia [sc. Emilio dalla bocca e del culo puzzolenti, eppure grande gallo e chiavatore] non la possiamo credere capace di leccare il culo a un boia malato? (vedi sotto appendice)

nota bene:

Questo epigramma 'oscenissimo' [vide appendice] è senza dubbio uno dei principali hypo-logoi (ipotesti) di cui il trobaire sabens (poeta doctus) Arnaut ha fabbricato il suo sirventese (cf. Gruber art de trobar - art d'entendre 2008). Non a caso la dama si chiama Ayma / Aima/ Aya / Ena [lat. Aemilius → Aemilia → Aema → occ. Ayma /Aima].

vocabolario [De Mauro]

pèl|vi s.f. anat. , struttura anatomica che comprende la cavità e i visceri in essa contenuti

cù|lo s.m. AD
1 volg., sedere: avere un c. ben fatto, grosso, sformato, prendersi un calcio in c., cadendo ho battuto il c. 2 volg., estens., orifizio anale

mìn|chia s.f. CO 1 volg., pene

fì|ca s.f. CO 1a volg., organo sessuale femminile, vulva

suo|na|tó|re s.m. CO chi suona uno strumento musicale: un abile s.

scom|pi|scià|re v.tr. BU 1 volg., imbrattare d’orina

http://www.demauroparavia.it/]


Conclusione anatomico-erotica:


Bernartz de Cornilh dovrebbe, per dirlo con Poggio Bracciolini [edi appendice], eseguire una variazione inaudita del 69:

futuendo (it. fottendo - chiavando - trombando) primum cunnum dominae Aemae simul ac lingendo (it. leccando) secundum.

Domina Aema] cf. C. Valerius Catullus 97 ad Aemilium (vedi appendice)




Appendix sĭnĕ commentō

Gian Francesco Poggio Bracciolini Facetiae:

5. De Homine Insulso Qui Existimavit Duos Cunnos In Uxore

Homo e nostris rusticanus, et haud multum prudens, certe in coitu mulierum rudis, sumpta uxore, cum illa aliquando in lecto renes versus virum volvens, nates in ejus gremio posuisset, erecto telo uxorem casu cognovit. Admiratusque postmodum et rogans mulierem, an duos cunnos haberet, cum illa annuisset: 'Ho, ho,' inquit, 'mihi unus satis est, alter vero superfluus.' Tum callida uxor, quae a Sacerdote parochiano diligebatur: 'Possumus,' inquit, 'ex hoc eleemosynam facere; demus eum Ecclesiae et Sacerdoti nostro, cui haec res erit gratissima, et tibi nihil oberit, cum unus sufficiat tibi.' Assentit vir uxori, et in gratiam sacerdotis, et ut se onere superfluo levaret. Igitur, eo vocato ad cenam, causaque exposita, cum sumpto cibo lectum unum tres ingrederentur, ita ut mulier media esset, vir anteriori parte, posteriori alter ex dono uteretur, Sacerdos famelicus concupitique cibi avidus, prior aggreditur aciem sibi commissam: qua in re uxor quoque submurmurans strepitum quemdam edebat. Tunc vir timens ne partes suas aggrederetur: 'Serva,' inquit, 'amice, inter nos conventa, et tua portione utere, meam intactam relinquens.' Huic Sacerdos: 'Det mihi gratiam Deus,' inquit, 'nam tua parvi facio, ut bonis tantum Ecclesiae uti possim.' His verbis acquiescens stultus ille, quod Ecclesiae concesserat, libere uti iussit.

(traduzione italiana segue)

C. Valerius Catullus

32

Amabo, mea dulcis Ipsitilla,
meae deliciae, mei lepores,
iube ad te veniam meridiatum.
et si iusseris, illud adiuvato,
ne quis liminis obseret tabellam, 5
neu tibi lubeat foras abire;
sed domi maneas paresque nobis
novem continas fututiones.
verum, si quid ages, statim iubeto:
nam pransus iaceo et satur supinus 10
pertundo tunicamque palliumque.

(tradizione italiana segue)

97 ad Aemilium

Non (ita me di ament) quicquam referre putaui,
utrumne os an culum olfacerem Aemilio.
nilo mundius hoc, nihiloque immundius illud,
uerum etiam culus mundior et melior:
nam sine dentibus est. hic dentis sesquipedalis, 5
gingiuas uero ploxeni habet ueteris,
praeterea rictum qualem diffissus in aestu
meientis mulae cunnus habere solet.
hic futuit multas et se facit esse uenustum,
et non pistrino traditur atque asino? 10
quem siqua attingit, non illam posse putemus
aegroti culum lingere carnificis?

(traduzione italiana segue)

Nessun commento:

Informazioni personali

La mia foto
In questo sito i miei scritti vengono messi a disposizione di chiunque voglia leggerli. Nella maggior parte dei casi si tratta di saggi in fieri. Perciò è possibile proporre variazioni e miglioramenti.